โรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนบ้านโป่งลึก ตั้งอยู่ที่
หมู่ที่ ๒ ตำบลห้วยแม่เพรียง อำเภอแก่งกระจาน
จังหวัดเพชรบุรี รหัสไปรษณีย์ 76170
มีประชากร รวม2หมู่บ้าน 200 หลังคาเรือนโดยประมาณ
มีนักเรียน ทั้งสิ้น ทุกชั้นปี ประมาณ250 คน มีทั้งนักเรียน ที่อยูใกล้เคียง และห่างใกล นักเรียนที่มาจากหมู้บ้านห่างใกล จะกินนอนที่โรงเรียน โดยมีที่พักเป็นกระท่อม แถวยาวแบ่งเป็นห้องๆ แยกชายหญิง ความเป็นอยู่ค่อนข้างลำบาก ยิ่งถ้าช่วงฝนตก ติดต่อกันหลายวัน อาหารจะค่อนข้างขาดแคลน เพราะไม่สามารถ ขนเสบียงขึ้นไปได้
ใกล้เคียงกัน จะมีศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก ก่อนวัยเรียน ตั้งแต่ 2ขวบ-5 ขวบ ทราบจากคุณครูผู้ดูแลว่า มีจำนวนถึง 90 คน แต่ ที่ไปสำรวจได้พบเจอเด็กๆ ราวๆ40 คน เพราะ พ่อแม่เด็ก บางทีไม่สะดวก ที่จะพาเด็กมาที่โรงเรียน เด็กๆที่นี่น่ารัก มีวินัย และมารยาทดีมาก แต่ก็ซุกซนตามประสาเด็กวัยกำลังเรียนรู้
จากการสอบถาม จาก ครูใหญ่ โรงเรียน ตชด.บ้านโป่งลึก และคุณครู ที่ดูแลศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก ทราบว่า ในส่วน สิ่งของที่ต้องการ และขาดแคลน อยู่ตอนนี้ คือ
1.ปลายข้าวสาร สำหรับ ศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก ใช้ทำข้าวต้มเลี้ยงเด็กๆที่มาเรียนในตอนเช้า
2. ข้าวสาร,บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป,เกลือ (สำหรับใช้ในการถนอมอาหาร
3.น้ำยาล้างจาน,น้ำยาล้างห้องน้ำ,ผงซักฟอก,และที่จำเป็นมากคือแชมพูสระผม เพราะเด็กๆจะมีปัญหาเรื่องเป็นเหากันเยอะ
4.ของใช้ส่วนตัวสำหรับเด็กๆ เช่น สบู่ ยาสีฟัน แปรงสีฟัน
5.ปากกาและน้ำยาลบคำผิด ส่วนสมุดดินสอนั้นมีเพียงพออยู่แล้ว
นี่คือสิ่งที่ทางคูรใหญ่ได้แจ้งมาครับ แต่ผมเห็นว่าเด็กบางคนไม่มีรองเท้าใส่ เด็กเล็กบางคน ใส่เสื้อผ้าเก่าๆขาดวิ้น และยิ่งเข้าหน้าหนาว คงจะต้องทนหนาว เพราะคงไม่มีเครื่องกันหนาวดีๆใช้สวมใส่ บ้านเราหนาวแค่ใหน ข้างบนนั้น ต้องคูน2 ถึงแม้ว่ากำหนดการณ์เราจะล่าช้า ไปถึงเดือนกุมภาปีหน้านั้นการรวบรวมสิ่งเหล่านี้อาจจะไม่ทันการณ์เพราะเราไม่มีทุนทรัพย์มากมายนัก ท่จะจัดหาได้ทันบรรเทาความหนาวให้น้องๆแต่น้องๆก็ยังใช้ในปีต่อไปได้
และสิ่งที่ผมอยากจะรวบรวมเพิ่มเติม ก็คือ
1.รองเท้าเด็ก คละขนาด
2. เครื่องกันหนาวต่างๆ เช่น เสื้อกันหนาว หมวกใหมพรม ผ้าพันคอ ของท่านที่มีจิตเมตตา สละของที่ไม่ใช้แล้ว แบ่งปันให้น้องๆได้บรรเทาหนาว
3.ยาสามัญ พวกยาลดไข้ ยาใส่แผลสด ยาฆ่าเชื้อ เกลือแร่ ORS
ทั้งหมดนี้ คือสิ่งที่อยากจะ ขอรบกวนท่านที่มีจิตเมตตา อยากแบ่งปัน ให้ น้องๆเหล่านี้ ได้รู้ว่า พวกเขา คือส่วนนึงของสังคม ที่พวกเราไม่ได้ทอดทิ้ง และเหลียวมองพวกเขาอยู่เสมอ และปลูกฝังสำนึกแห่งการแบ่งปัน ดั่งแกนหลักของกิจกรรมนี้ คือ “เมื่อมีพอจึงแบ่งปัน “ และคำมั่นของพวกเรา ว่า “เราจะร่วมกัน สรรสร้างสังคมแห่งการแบ่งปัน “ ลดช่องว่าง ลดชนชั้น เพื่อความยั่งยืน ของผืนแผ่นดิน บ้านเกิด ซึ่งเป็นมาตุภูมิ
ด้วยจิตคาราวะ
นพดลเดช คุ้มครอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น