ดังนั้น ผมจึงไม่รอช้า ทันทีที่ผมได้ยินว่าจะมีการจัดทริป ไปอ่างขาง โดยคลื่นข่าว FM100.5 ซึ่งผมฟังประจำ ตั้งแต่ 07.30 - 14.00 สัปดาห์ละ 5 วัน จันทร์-ศูกร์ แถมวันเสาร์อีกนิดช่วงเช้า แต่การไปทริปครั้งนี้ ต้องมีการออกแรงกันสักหน่อย คือ ต้องส่ง Selfie กับต้นไม้ แบบโดน ๆ แล้วจะมีคัดเลือก โดยกรรมการหลายท่าน
ปกติ ผมเองไม่ค่อยนิยม Selfie สักเท่าไร แต่ช่วงหลัง รู้สึกว่า ตัวเอง ไม่ค่อยมีส่วนร่วม เรื่องที่ตัวเองทำมากนัก ก็เลย ขอ Selfie บ้าง .. และก็สบโอกาส เพราะก่อนหน้านี้ เพื่อน ๆ คงจำได้ ที่ผมไปเที่ยวบางปะอิน และผมไปเจอต้นไม้ใหญ่มาก ทางฝั่งวัดนิเวศน์ธรรมประวัติ จนอดไม่ได้ ที่จะขอร่วม เป็นส่วนหนึ่งของ กาลเวลา แห่งไม้ใหญ่ต้นนี้
ถ้าพลัง แห่งความศรัทธามีจริง ก็คงส่งพลังให้ผมได้ส่ง Selfie นี้ ทันที และน้องเติม ผู้ประสานงานโครงการนี้ ได้มาบอกว่า ผมเป็นคนแรก ที่ส่ง Selfie ครั้งนี้ 55555
ก็ต้องขอขอบคุณ องค์กรใหญ่ 2 องค์กร ที่มีภาพลักษณ์ ในความมุ่งมั่น ที่จะสร้างสรรค์สังคมให้เป็นสังคมที่น่าอยู่ มีความเอื้ออารีต่อกัน ใส่ใจซึ่งกันและกัน ไม่ว่า จะเป็น คนกับคน หรือคนกับสิ่งรอบ ๆ ตัว ส่วนจะมีเสียงโต้แย้ง ว่า เป็นเพียงการสร้างภาพ อาจจะไม่ใช่ตัวตน ขององค์กร .. เรื่องนี้ ก็คงต้องมองกันนาน ๆ องค์ใหญ่ ขนาดนี้ คงไม่ได้ ตั้งแค่ 3 วันแล้วเลิก จริงไหมครับ
และที่จะไม่พูดถึง ไม่ได้แล้ว ก็คือ ทีมงานในพื้นที่ ที่วางกำหนดการต่าง ๆ ได้อย่างแม่นยำ สื่อสารถึงเรื่องราว ที่อยากให้เราได้รู้ ได้อย่างตรงไปตรงมา ไม่ซับซ้อน ไม่ต้องตีความ ส่วนเพื่อนร่วมทริป จะได้รับสาร นั้น มากน้อย เพียงใด คงขึ้นอยู่กับประสบการณ์ชีวิต และข้อมูลที่ได้รับมาก่อนหน้านี้ .. ขอ Like สักหมื่น ๆ ครั้งครับ
กิจกรรมเริ่มต้นด้วยดี ทันที ที่ผมก้าวขาลง จากรถแท็กซี่ ป้าย Selfie For Help by PTT Group เตะตา ในระยะ 50 เมตรทีเดียว ทีมงานกระตือรือล้น สมกับเป็นคนทำสื่อ .. ก่อนเดินทาง ข้าวต้มปลา เจ้าอร่อย ก็ลงไปนอนในพุงผมเรียบร้อย การเดินทางด้วยรถบัสปรับอากาศ เริ่มตามกำหนด กิจกรรมละลายพฤติกรรมก็เริ่มขึ้น ...
หลังจากหลับ ๆ ตื่น ๆ ก่อนตะวันขึ้น เราก็ถึงเวียงพิงค์ นครเชียงใหม่ เข้าที่พัก อาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน มีเวลาชั่วโมงกว่า ๆ ผมคว้ากล้อง ไปเดินเล่น .. ถนนเลียบคลองชลประทานวันนี้ กับเมื่อ 30 ปีที่แล้ว ต่างกันมากมาย แต่ฉากหลัง คือ ดอยสุเทพ ยังคงตระหง่าน เหมือนเดิม
จากรถบัส เราเปลี่ยนเป็นรถตู้ บนเส้นทาง เชียงใหม่-ฝาง ที่ผมคุ้นเคย เมื่อนานนนนน มาแล้ว วันนี้ อาการเมารถ ของผม ก็ยังคงเหมือนเดิม หุ หุ
เราแวะโครงการห้วยลึก จากอาหารเช้า เกาเหลาเลือดหมูร้อน ๆ ที่ผมชอบมาก ก็มาสู่อาหารเที่ยง ที่ปรุงจากผักสด ๆ จากแปลง เบื้องหน้าของเรานั่นเอง
รถตู้ พาเราเลื้อยไปตามร่องน้ำ ลัดเลาะในซอกเขา สักพัก ก็แยกเข้าสู่ขุนเขาสูงเบื้องหน้า นามว่า ดอยอ่างขาง 25 กิโล ที่สร้างความตื่นตาตื่นใจ ข้างซ้าย ข้างขวา ... หากฉันบิน บิน ไปได้เหมือนนก ...
แล้วเราก็ถึงที่พัก ... คืนละครึ่งหมื่น จองข้ามปี ถึงจะได้นอน หุ หุ ... คนกับคน ทำนา ประสาคน หุ หุ
ยาว + เยอะ แล้ว ตามไปดูกันดีกว่า ต้องขออภัยบล่วงหน้า ที่ผมค่อยข้างจะเกร็ง ๆ อย่างไรไม่ถูก เพราะทริปนี้ ได้ข่าว ช่างภาพมืออาชีพมากันหลายคน กว่าจะเริ่มสนุกกับการถ่ายรูป แบบไม่สนใจใคร ก็เกือบจะได้เวลากลับแล้ว คง จะต้องจำเป็นบทเรียน ว่า เราสนุกกับชีวิต ดีกว่า อย่าไปเกร็งอะไรมากมาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น