“เชียงคาน” ไม่หนาวมากหรอก แต่..."สุข" มาก

มีหลายคนบอกว่า"เชียงคาน" เป็นเมืองไม่น่าเที่ยวแล้วล่ะ  อย่าไปเลย แต่...เราว่าจริงๆ มันก็มีเสน่ห์ในแบบของมันนั่นแหละ แค่หาให้เจอ! ทริปนี้เป็นทริปบังเอิญ ด้วยความที่วันลาพักร้อนเหลือเยอะ และหน้าหนาวนี้อยากหาจุดหมายปลายทางซักแห่ง ไปนอนรับลมหนาว ใช้ชีวิตช้าๆ และแล้ว....เชียงคาน ก็ผุดขึ้นมา หนาวนี้ลองไปอีสานดูบ้างดีกว่า เก็บกระเป๋าไปขึ้นคานกันเถอะ!!! เดินทางมาถึงหมอชิตก่อนเวลานิดหน่อย รถออกเวลา 22.00 น. เจอลุงคนขับแท็กซี่ใจดี มีบทสนทนาน่ารักๆเกิดขึ้นระหว่าเรา 2 คน A : จะไปไหนล่ะหนู B : เชียงคานค่ะ A : อกหักเหรอ ? B : ........ A : ไปเชียงคานระวังนะ ยิ่งพักบ้านไม้ตอนกลางคืน อาจได้ยินเสียง เอี๊ยดอ๊อด เอี๊ยดอ๊อด... เหมือนเสียงคนเดิน ก็อย่าไปทักละ      พักริมน้ำรึป่าวเราน่ะ ระวังนะแม่น้ำโขงมันลึกลับ (จากไม่กลัวก็เลยกลัวเลยตรู จะพูดทำไมค๊า!!!! เอาเถอะถือเป็นด่านทดสอบกำลังใจก่อนเดินทางก็แล้วกัน )                            วันนี้คนเดินทางเยอะเลย ขนาด 4 ทุ่ม คนยังคึกคัก รอ ร๊อ รอ ........ รอเวลารถออก นั่งมองผู้คนผ่านไปผ่านมาก็เพลิดดีนะ "หมอชิต" แหล่งรวมคนหลากหลายอาชีพ หลากหลายจุดหมายปลายทาง   วันนี้ฝนฟ้าเป็นใจ ฝนพรำๆ บรรยากาศน่านอนมาก การฟังเพลงเวลาเดินทาง เพลงจะเพราะกว่าเดิมอีก 70 % (อันนี้เราคิดเอง)                                            ....................................... ใช้เวลาในการเดินทางนานพอสมควร นอนหลับมาตลอดทาง ตอนนี้พร้อมแล้ว เชียงคานจ๋า ฉันมาแว๊ววววววว!! ลงรถที่ตลาดสดเชียงคานและต่อรถสามล้อไปที่พัก  คืนนี้ขอฝากชีวิตน้อยๆไว้ที่ “สุเนต์ตา” ห้องพักเป็นห้องด้านบน วิวดีมากเลย บ้านไม้ริมแม่น้ำโขง (พูดถึงบ้านไม้ คำพูดของลุงแท็กซี่ แว๊บเข้ามาในหัวทันที) เข้าไปฝากของไว้ก่อน เพราะห้องกำลังอยู่ในช่วงทำความสะอาด มีเวลาไปหาของกินและเดินเที่ยวอีกตั้ง 3  ชั่วโมง ชื่อสินค้า:   เชียงคาน คะแนน:      **CR - Consumer Review : ผู้เขียนรีวิวนี้เป็นผู้ซื้อสินค้าหรือเสียค่าบริการเอง ไม่มีผู้สนับสนุนให้สินค้าหรือบริการฟรี และผู้เขียนรีวิวไม่ได้รับสิ่งตอบแทนในการเขียนรีวิว แก้ไขข้อความเมื่อ