เมดาน???
เริ่มจากเห็นตั๋วโปรโมชั่นของแอร์เอเชียออกมาในรอบนั้น ก็มีการปรึกษาและตกลงกันว่าเราจะจองสุราบายา แต่เรายังไม่ทันได้จองเลยอยู่ๆตั๋วก็ขึ้นราคาไปซะแล้ว เอาไงดีล่ะ?? สมาชิกก็ถามว่า “งั้นเราจองไปเมดานกันมั้ย ตั๋วถูกดี เราจองตั๋วกันก่อนแล้วค่อยไปหาข้อมูลสถานที่กัน” เอาก็เอา (ฮ่าๆ คนปกติเค้าไม่ค่อยทำกันหรอก มีแต่คนไม่ค่อยปกตินี่แหละ)
ตอนนั้นพวกเราจองตั๋วไป 9 ที่ จองตั๋วประมาณช่วง พ.ค. 56 กำหนดเดินทาง ก.พ. 57 ถ้านับจากวันจองจนกระทั่ววันเดินทางก็เกือบปี ระหว่างนั้นก็จะคุยกันถึงเรื่องที่เกี่ยวกับเมดานและอินโดฯเกือบทุกวัน หารีวิวอ่านบ้าง หาภาษาอินโดมาฝึกพูดกัน เช็คจุดสถานที่ที่น่าสนใจและต้องไป รวมถึงอาหารและของกินที่ต้องลอง วางแผนคร่าวๆ เช็คสกุลเงิน เรียกว่าตื่นเต้นนับถอยหลังกันทุกวัน (เพราะนี่คือการเดินทางไปต่างแดนครั้งแรกอย่างเป็นททางการของตัวเอง) ก่อนหน้านี้ไม่เคยได้ยินและไม่เคยสนใจ “เมดาน” เลย แต่ยิ่งใกล้วันเดินทางเมดานก็มีชื่อเสียงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ฮ่าๆๆ ก็ภูเขาไฟมันปะทุเลยได้เห็นในข่าวบ่อยมาก
พอถึงกลางเดือนมกราคม สมาชิก 4 คน ขอถอนตัว เพราะติดเรียน ติดสอบ ติดสอน ติดฝึกงาน ตรงกับช่วงวันเดินทางพอดี ไม่เป็นไร ก็ยังมีอีกเกินครึ่ง ยังได้อยู่นะ ผ่านไปสักพักคนที่ 5 ก็มาถอนตัวเพราะพาสปอร์ตไม่พร้อม (ช่วงนั้นมีปัญหาการเมือง การทำพาสปอร์หรือเอกสารการเดินทางอื่นๆเป็นเรื่องที่ลำบากมาก) สุดท้ายเหลือกันแค่ 4 คน ก็ยังโอเคมีทั้งผู้หญิงผู้ชายจะได้ช่วยดูแลกัน แล้วอยู่ๆเพื่อนฝรั่งเศสก็ติดต่อมาทางเฟสบุ๊คและบอกว่าจะขอร่วมทริปด้วย ใจชื้นขึ้นมาอีกหน่อยมีเพื่อนต่างชาติที่เก่งภาษาเป็นที่พึ่งของพวกเราแล้ว เย้ๆๆ
พวกเราเดินทางวันที่12-17 ก.พ. 2557 เจอกันที่ดอนเมืองตามเวลาที่นัด 4 คนไทยกับ 1 เพื่อนต่างชาติ(ต่างวัย) เช็คอินออนไลน์กันมาแล้วเลยเข้ามาเขียนใบออกนอกประเทศกันข้างใน เสร็จแล้วไปที่ ตม. ตามปกติ แต่ละคนก็ถูกตรวจเอกสารและข้อมูลตรงเคาน์เตอร์เหมือนทุกอย่างกำลังจะเรียบร้อย แล้วเรื่องราวที่เราไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เพื่อนของเรามีปัญหากับข้อมูลในระบบออนไลน์ของ ตม. ต้องมาเคลียร์กับเจ้าหน้าที่ในห้องพิเศษ ตอนนั้นยังมีเวลาก่อนถึงเวลาเครื่องออกประมาณ 2 ชั่วโมง พวกเราก็เลยออกมาอยู่ด้วยกันแล้วก็พยายามช่วยกันทุกวิถีทางในการแก้ปัญหาครั้งนี้ สถานการณ์เริ่มวิกฤตมากขึ้น ทุกคนเริ่มใจไม่ดี เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมีแนวโน้มไม่สามารถจบได้ง่ายๆ และในที่สุดเพื่อนของเราก็ไม่ได้รับอนุญาตให้เดินทางออกนอกประเทศได้เนื่องจาก “ระบบข้อมูลออนไลน์แจ้งว่าเป็นการหนีทหาร ทั้งที่กระบวนการในการยื่นเอกสารก็ได้จัดการไปเรียบร้อยแล้ว”
มีหลายความรู้สึกที่เกิดขึ้นตอนนั้นกับพวกเรา 3 คน ทั้งร้องไห้ เสียใจ สงสารเห็นใจ เป็นห่วง กังวล จะเอายังไงต่อ จะไปต่อหรือยกเลิกการเดินทาง ถ้าไปก็ต้องไปทั้งหมด ถ้ายกเลิกแล้วเพื่อต่างชาติอีกล่ะ เพิ่งจองตั๋ว 3 วันก่อนไป จะโอเคมั้ยถ้าเราไม่ไปด้วย เพื่อนที่ติด ตม. ก็บอกว่าไม่เป็นไรไปกันเถอะ ส่วนตัวเองก็ยังอึ้งกับการเดินทางออกนอกประเทศอย่างเป็นทางการครั้งแรกที่มีเรื่องราวระทึกตลอดเวลา...เมื่อทุกอย่างต้องถูกจัดการไปตามขั้นตอนราชการ สุดท้ายพวกเราก็ได้ข้อสรุปว่า “ไปต่อ ไปเพื่อคนที่รอพวกเราเอาประสบการณ์กลับมาฝาก” (หลังจากเข้าไปที่เกทแล้วก็ต้องปรับความรู้สึกปรับอารมณ์กันอยู่พักนึง ล้างหน้าล้างตา เมื่อความรู้สึกเริ่มผ่อนคลายก็โทรเช็คว่าเพื่อนที่ติด ตม. เป็นยังไงบ้าง? ตำรวจมารับไป สน. หรือยัง? บอกให้หาข้าวหาขนมกินก่อน เพราะเพื่อนยังไม่ได้กินอะไรเลย)
ชื่อสินค้า:
เ ม ด า น . . . ใ น วั น ที่ ฟ้ า ต้ อ ง เ ป็ น ใ จ
คะแนน:
**SR - Sponsored Review : ผู้เขียนรีวิวนี้ไม่ได้ซื้อสินค้าหรือเสียค่าบริการเอง แต่มีผู้สนับสนุนสินค้าหรือบริการนี้ให้แก่ผู้เขียนรีวิว โดยที่ผู้เขียนรีวิวไม่ได้รับสิ่งตอบแทนอื่นใดในการเขียนรีวิว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น