-แฟนหนูจมูกโดนแดดเผา กลับมาห้องพักheก็ล้างหน้าจะแปะที่มาร์กหน้า
ซึ่งหนูว่าจะเก็บไว้มาร์ก
-ฮีกำลังแกะ หนูก็เอ่ยไปว่า อย่าเพิ่งมาร์กเดินไปส่งเราหน่อยเราจะซื้อมามาร์กด้วย
-ระยะทางไม่ไกลก็จริง ไม่มืดก็จริง แต่หน้าที่พักมีคนกินเหล้าเต็มเลย
-ฮีบอกจะไปซื้อเสื้อคอกลมห่านคู่มาให้เค้าตัวนึงน่ะ (ไม่ไปส่งยังฝากอีก)
-เราไม่ตอบ เรางิน เราก็ทำหน้างอนแล้วเดินออกมา เขาคงไม่ตามมาหรอก
เพราะแปะที่มาร์กหน้าล่ะ (คือไม่ห่วงเราเลย น้อยใจมาก)
-กลับมาถึงห้องเราไม่พูดกับเขาจน4ทุ่มเขาก็ไม่รู้ตัว คือ นอนหลับเฉย
-จะพูดก่อนก็ไม่ได้น้องมาพักที่ห้องด้วย เราก็นอนร้องไห้เงียบๆคนเดียว
-จนเราทนไม่ไหว ทักแชทเฟสไปถาม ว่า ถามจริงๆเธอไม่ห่วงเราเลยหรอตอนเรา
เดินออกไป เขาก็บอกเราไร้สาระ จะพูดทำไมเนี่ยะเขาเครียดจนฉี่บ่อยเลย
-เราก็พิมพ์ไปร้องไห้ไป ว่า ข่าวมันก็มีเธอไม่ห่วงเราเลยอ่ะ เราเป็นผู้หญิงน่ะ
มาเที่ยงถีนแทนที่จะห่วงมาว่าเราหาเรื่องอีก เราน้อยใจเราก็ต้องบอก
แทนทีเธอจะง้อเรา ไม่มี ยังมาบอกว่าตอนนั้นมันไม่ดึก คือ ไม่ห่วงแหละใช่ป่ะ
-เราเลยบอกเราเหนื่อย เขาก็บอกเขาก็เหนื่อย เราควรืำไงดี ตอนที่พิมพ์นี้
เราก็นอนข้างๆเขาแต่ก็น่ะ ประโยคสุดท้ายที่เขาบอก คือ เราคงทำดีได้แค่นี้
ถ้าเราอยากหาแฟนใหม่เราไม่บอกเขาหรอกว่าโกด อยากให้เขาง้อ แต่เขาไม่ทำ
เราเลยบอกว่าให้ไปถามแม่เธอดู ว่าเรื่องนี้เราผิดป่ะ ถ้าผิดเราจะยอมขอโทด
-ทะเลาะกันแบบนี้ตลอด ท้าสึดเราเองที่ง้อเขา แต่เรื่องนี้เราว่าเกินไปอ่ะ
แม้ไม่ดึก แต่เขาเป็นแฟนเราน่ะ เราอยากมีคนเดินกับเราเวลาที่เรายังหายใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น