สืบเนื่องจากกระทู้
http://pantip.com/topic/32826705 หลังจากวางแผนมานาน...
และแล้วก็ใกล้ถึงวันที่จะไป วันศุกร์ทำงานวันสุดท้ายก่อนจะหายหน้าไปนานพยายาม Clear งานที่ค้างๆ อยู่ให้มากที่สุด พร้อมทั้งส่ง mail สั่งเสียน้องๆ ว่าถ้ามีเหตุอะไรให้ mail ทิ้งไว้จะพยายาม check ทุกวัน ดีที่งานค้างๆ มีไม่มากนัก เพราะบอกหัวหน้าไว้นานว่าจะไปเที่ยว หัวหน้าเลยเพลาๆ การส่งงานมาให้อยู่บ้าง
คืนวันศุกร์ก็มานั่งตรวจสอบรายการสิ่งของอีกครั้งว่าเอาอะไรไปครบหรือไม่ ทำรายการของที่ต้องหยิบไปตอนเช้า เช่น มือถือ และสายชาร์ท เตรียมเสื้อผ้าที่จะใส่พรุ่งนี้ หลังจาก check แล้ว check อีกพ่อแม่ และน้องสาวก็รีบเข้านอน เพราะพรุ่งนี้เครื่องขึ้น 6 โมงเช้า เลยต้องตื่นแต่เช้ามืด ส่วนยู้ก็เปิดคอมฯ ต่อเข้าบริษัทไป clear งานต่ออีกนักหน่อย งานที่ยังต้องติดตามต่อไปก็เขียนรายละเอียดแล้วส่ง mail แจ้งน้องๆ ไว้ว่าให้ช่วยดูต่อให้ด้วย ไม่ทันไรก็เช้าซะแล้ว ยู้ก็เลยได้โต้รุ่งก่อนไปญี่ปุ่น
(คนอื่นๆ) นอนไปได้ไม่กี่ชั่วโมงทุกคนก็ต้องตื่นตั้งแต่ตี 2 – ตี 3 อาบน้ำแต่งตัว หยิบของต่างๆ ตามรายการที่จดไว้ แบกกระเป๋าอันหนักอึ้งลงมาใส่ท้ายรถ แล้วก็เดินทางไปสุวรรณภูมิกันเลยยยยยยยยยยยยยย
มาถึงสุวรรณภูมิก่อนตี 4 ว่าแล้วก็จัดการ Check-in ตั๋วเครื่องบิน, โหลดกระเป๋า, Check-in Facebook, ร่ำลาพ่อแม่ แล้วก็มุ่งหน้าเข้าไปยัง Gate
ช่วงนี้ยังเช้ามืดอยู่จึงไม่ค่อยมีคน ผ่านการตรวจกระเป๋า ถึงด่านตรวจคนออกจากเมือง(เขาเรียกงี๊หรือเปล่านะ) ได้ใช้ระบบอัตโนมัติเป็นครั้งแรก น้องสาวผ่านไปฉลุย ส่วนยู้ลองไปสามรอบเครื่องก็ไม่ยอมถ่ายรูปหน้าอิชั้นไป (สงสัยหน้าไม่เหมือนคน) จนพนักงานถอดใจว่าสงสัยยัยนี่ใช้เครื่องมือไฮเทคไม่เป็น ให้ไปเข้าช่องโลว์เทคแบบเก่าที่ใช้คนปั๊ม ดีนะที่ทั้งด่านมีกันอยู่สองคน ก็เลยไม่ได้ทำให้คนอื่นรอรูปปั้นเทวดาและยักษ์กวนเกษียรสมุทร มุมบังคับเมื่อมาสุวรรณภูมิ
หลังจากนั้นเราก็ผ่านทางเดินอันแสนยาว และ Shop duty free ต่างๆ(ไม่ได้แอ้มชั้นหรอก) ไปยัง Gate เดินงุนงงหลงทางเล็กน้อยก่อนจะเดินไปถึง Gate จนได้ ซึ่งปรากฏว่าเขาเปิดให้คนลงไปรอหน้าประตูแล้ว และพบเจ้าหน้าที่สายการบินจำนวนหนึ่งกำลังตรวจร่างกาย และตรวจกระเป๋าของผู้โดยสารอีก เดาเอาเองว่าน่าจะเป็นเพราะใน Flight นี้จะมีกลุ่มนึงที่ Transit ที่ญี่ปุ่น เพื่อต่อไปอเมริกา ก็เลยตรวจเข้มกว่าปกติล่ะมั้ง(อาจจะเพราะเป็น United Airline ด้วย)
อย่างไรก็ตามในเมื่อไม่มีของแปลกๆอะไร (ยกเว้นตุ๊กตางานฝีมือหน้าตาประหลาดที่น้องสาวหิ้วไปฝากเพื่อน) เราก็เลยผ่านไปขึ้นเครื่องได้โดยไม่มีปัญหาตุ๊กตาเทพีแห่งโชคชะตาที่หิ้วมาด้วย(ตุ๊กตาหมีข้างหลังไม่เกี่ยวนะ)
ในเครื่องดูวุ่นวายและคนเยอะแยะมากมาย ข้างๆ ยู้เป็นคุณลุงฝรั่งซึ่งกำลังจะไปอเมริกา หลังจากยิ้มให้กัน คุยภาษาอังกฤษกันแบบงูๆปลาๆ สักพัก ก็ต่างคนต่างกินข้าว ต่างคนต่างดูหนัง ฟังเพลง หรือหลับไปตามเรื่อง (พบว่าตัวเองเอากระเป๋าเก็บไว้โดยลืมหยิบข้อมูลที่อยู่ซึ่งจะใช้กรอกใบเข้าเมืองออกมา) และแล้วก็มาถึงนาริตะ flight delay ไปเป็นชั่วโมงเก็บวิวเมฆงามๆ ระหว่างทาง
ชื่อสินค้า:
ประเทศญี่ปุ่น
คะแนน:
**CR - Consumer Review : ผู้เขียนรีวิวนี้เป็นผู้ซื้อสินค้าหรือเสียค่าบริการเอง ไม่มีผู้สนับสนุนให้สินค้าหรือบริการฟรี และผู้เขียนรีวิวไม่ได้รับสิ่งตอบแทนในการเขียนรีวิว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น