ผมห่างหายจากการตั้งกระทู้มานานพอสมควร เพราะรู้สึกว่าชีวิตมีแต่เรื่องที่ซ้ำๆ เดิม
คือขี่มอเตอร์ไซค์ไปทำงานในจังหวัดต่างๆ ของประเทศไทย
...ความเดิมก็คือผมขี่มอเตอร์ไซค์ด้วย 2เหตุผลหลัก
1. ความชอบส่วนตัว
2. พาลูกชายไปที่ต่างๆ เพราะเค้าไม่ชอบนั่งรถยนต์ (เป็นโรคกลัวที่แคบ)
ภาพเก่าๆ ในเดือนก่อนๆ ครับ
คันนี้มีเพื่อนๆ มารับไปดูแลต่อ เพราะดันทำรถผมล้ม
กับคันที่เหลืออยู่ครับ
พาลุกชายตัวเล็กไปที่ต่างๆ
รถจ่ายตลาดก็ไปได้ครับ
คันนี้ไปดูแล้วแต่ไม่เหมาะกับการใช้งานของผมเอง
จนกระทั่งเมื่อ 2-3 เดือนก่อนขณะพาลูกชายไปเที่ยวตามปกติ
ขณะที่รถจอดอยู่ ผมรุ้สึกขาอ่อนแรงขั่วขณะ จนรถเสียหลักกำลังจะล้ม
ผมอุ้มลูกชายกระโดดออกจากรถ แล้วเอามือขวาดันแฮนด์รถไว้ จนข้อมือเคล็ด
รักษามาหลายเดือนไม่หาย จนหมอใส่เฝือกอ่อน แล้วนัดผ่า
พร้อมห้ามขี่มอเตอร์ไซค์ทางไกล จนกว่าจะหายดี
...นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของเหตุการณ์ครั้งนี้ครับ
ผมเปลี่ยนพาหนะเป็นรถยนต์ 4 ล้อ เดินทางแบบชิวๆ ไปก่อนถึงวันทำงาน 1 วัน
จนกระทั่งได้รับข่าวว่าน้องที่รู้จักท่านหนึ่ง ประสบเหตุ อยู่ห่างออกไป 300 กิโลเมตรโดยประมาณ
ผมจึงเร่งการเดินทางไปดูว่า มีอะไรพอช่วยเหลือได้บ้าง
รถของน้องคันที่เกิดเหตุ ตอนที่เคยไปทำงานเจอกันครับ
คัน cb500x นั่นของผม ของน้องท่านนั้นเป็นคันสีน้ำเงินครับ
ไปถึงทุกอย่างได้รับการประสานงานแล้วโดยเพื่อนๆ สมาชิกอีกท่านอื่น ซึ่งมาถึงก่อนผม
จนกระทั่งส่งน้องเข้าไปรับการผ่าตัดที่ กทม.
แล้วผมก็เดินทางไปจังหวัดเพชรบูรณ์เพื่อทำงาน 2 วัน ครับ
หลังเสร็จงานผมก็เตรียมตัวเดินทางทางกลับบ้านซึ่งอยู่ห่างออกไปประมาณ 500 กิโลเมตร
แต่พอไปได้ 40 กิโลเมตร รู้สึกปวดหัวมาก ขับรถต่อไปไหว จึงหาที่พัก แถวๆ ทางขึ้นภูทับเบิก
ตื่นเช้ามาก็ทานอาหารฟรี 1 มื้อ พอ 8.00 น. ก็ออกเดินทางครับ
ปกติผมจะไม่ถ่ายรูประหว่างที่กำลังขับรถอยู่ แต่พอก่อนถึงจุดเกิดเหตุประมาณ 1 กิโลเมตร
ผมก็หยิบกล้องมาถ่ายรูปทางโค้งแรก ก่อนผ่านอุทยานแห่งชาติน้ำหนาว
พอผ่านโค้งแรกมาได้ เสียงดังจากใต้ฝากระโปรงหน้า ปุ๊ !!!
พร้อมกับควันสีขาวพุ่งออกมาจนมองไม่เห็นทาง ผมจึงรีบชะลอความเร็วเปิดไฟเลี้ยว มองไปข้างทางที่โล่งๆ
จอดรถริมถนนทันที แต่ยังไม่ดับเครื่องยนต์ เดินไปเปิดฝากระโปรงหน้ารถ เจอสิ่งนี้ครับ
ภาพชัดๆ ครับ
ใช่แล้ว หม้อน้ำพลาติกที่มีอายุการใช้งานมาจน มันคงทนต่อไปไม่ได้ จึงร้าวและแตกในที่สุด
ผมเดินไปดับเครื่องรถ ปลดของมีค่าพวกแหวน สร้อย ออกจากตัว ใส่กระเป๋ากางเกง
เปิดไฟฉุกเฉิน รอดูคนผ่านไปมา เพื่อติดต่ออู่ที่อยู่ใกล้ๆ
ขณะรอก็ส่งข่าวคราวแจ้ง คนรุ้จัก ให้รับรู้สถานการณ์ โชคดีตรงจุดเกิดเหตุมีสัญญาณโทรศัพท์มือถือค่อนข้างชัดเจน
แว๊บไปทำธุระซักครู่นะครับ
เรื่องราวพึ่งเริ่มต้นครับ มันไม่ใช่แค่รถเสียและเอาไปซ่อมครับ เรื่องราวมันส์ และตื่นเต้นกว่านี้กำลังจะเกิดขึ้น
เป็นระยะเวลา 3 วัน ต่อจากนี้เลยครับ โดยจุดเล็กๆ แค่หม้อน้ำแตกนี่ละครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น